Inmiddels is Yoga met LEF! bijna 3 jaar gevestigd in het sfeervolle, nostalgische schoolgebouw aan de Rusthoflaan 56 en vind ik dat het tijd wordt voor een verdiepende stroom, een subtiele richtingsverandering. Niet volledig anders, want wat ik doe, yoga delen met de wereld, zal ook in de nieuwe stroom een van de middelen blijven die ik gebruik om mijn eigen bliss en de overvloed die ik in het leven ervaar te delen. Maar er is meer…
Lang voordat ik in Azië met yoga in aanraking kwam, had ik een aantal bijzondere ervaringen die mij lieten zien wat in dit leven werkelijk belangrijk is. In één woord samengevat kwam dat neer op: Liefde. Liefde waar geen bijvoeglijk naamwoord meer voor gezet hoeft te worden, omdat het woord alles draagt, wat het in Essentie is. Liefde met een hoofdletter ‘L’, Liefde zoals Liefde hoort te zijn. De Liefde die IS. Die ervaringen had ik ‘zo maar’ en toch ook weer niet zo heel ‘zo maar’. Ik werd ziek. Niet een beetje, maar heel, heel, heeeel ziek. Mijn leven veranderde voor de eerste maal doordat een auto-immuunziekte mijn beide nieren volledig verwoestte. Van een stoere, 21-jarige topsportende judoka en ALO-er, veranderde mijn lijf in een spreekwoordelijk ‘wrak’, moest ik opnieuw leren lopen en hield een machine mij in leven. Vierenhalf jaar lang vocht ik om in leven te blijven. Vierenhalfjaar lang nam ik iedere avond afscheid van het leven, omdat ik niet wist of ik de volgende morgen wel weer wakker zou worden.
Eenmaal ‘zwierf’ mijn ziel alvast naar de ‘andere kant’ om daar Die Liefde te aanschouwen. En vervolgens terug gestuurd te worden met de mededeling dat ‘het nog niet mijn tijd was’. Deze bijna-dood-ervaring veranderde opnieuw mijn leven. Niet alleen omdat ik de volgende dag –voor de artsen onnavolgbaar- van de ‘intensive care’ naar ‘medium care’ status promoveerde, maar ook omdat ik vanaf dat moment ‘wist’ dat slechts één ding in dit leven er werkelijk toe doet en dat is ‘Liefde’. De Liefde die ik daar gezien had wilde ik op aarde delen. Heel lang had ik –tot mijn eigen grote frustratie- geen idee ‘hoe’ en ik ben er voor weg gelopen.
Toen ik in de yogaschool ervaarde hoe ik tijdens diepe meditatie terug kon keren naar ‘die plek’ van Liefde via de poort van mijn eigen hart (Hridaya), voelde ik dat mij daarmee een ‘hoe’ in handen werd gegeven. Als een kadootje ontvouwde zich in de yogaschool ervaring na ervaring die de hemel op aarde liet landen. Het paradijs was niet langer ‘daar’, maar hier! Yoga maakte het in ieder moment, in iedere ademhaling voelbaar.
Voor sommige mensen is het een beetje wennen als ze voor het eerst bij mij in de les komen. Ineens gaat het niet meer over het aanraken van je tenen of het zo goed mogelijk in de houding staan. Maar over ‘ervaren wie je werkelijk bent’ en ‘je openen voor het idee dat je zuivere, pure Liefde bent’. De afgelopen jaren heb ik omdat het verlangen om hier zelf mee in contact te blijven diverse trainingen gevolgd of breng ik dagen in stilte met mijn leraar door. Dat zijn de kadootjes die mij herinneren en terug brengen bij de Liefde, als ik het –door de drukte van alledag- af en toe dreig te vergeten. Tien dagen bij en met mijn Hridaya meditatie leraar stil zijn, voelt als ‘drinken bij de bron’. Vaak is er tijdens die 10 dagen wel weer op een of andere manier een hele duidelijke beleving van de Liefde die IS. Ervaringen zonder woorden ben ik ze gaan noemen. Lege bladzijden in mijn meditatiedagboek. Omdat het zo diep gaat, dat woorden verdwijnen. En er geen verhaal meer bestaat. Ik kan het vaak niet meer in woorden weergeven en wil dat op dat moment ook niet. Het is terug naar de Essentie in volle overgave. Mediteren is mezelf voelen en voeden met die Liefde, om daarna geheel gevuld en vervuld terug te komen in de wereld en die Liefde te delen: bring Love into Action.
Ik voel dat ik die Essentie nog meer mag delen. Via yoga, maar ook door te proberen het juist wel onder woorden te brengen. En erover te praten of schrijven. Hierboven een eerste poging om woorden te geven aan mijn ervaring van Liefde. Het is een voorzichtige start. Iets in mij vindt het best eng. Er is een stemmetje dat zegt: ‘wie ben ik?’, maar eigenlijk is dat precies de vraag waar het allemaal om draait. Wie ben ik en wat doe ik hier op deze aarde? Wat is mijn missie? Wat mag ik hier doen? Waar ben ik vol van en wat heb ik de wereld te brengen? Mijn antwoord vandaag: ik heb eigenlijk geen idee, maar ik vermoed dat het iets met Liefde te maken heeft :-)
Love is only beautiful when we share it!