Stilte…

Misschien ken je het. Je wordt wakker, doet je ogen open en voor enkele, eindeloze seconden lang is het compleet stil. Je hoofd staat nog even uit, terwijl je lichaam langzaam aan gaat. Een gevoel van verwondering dringt je cellen binnen. Je ervaart zonder woorden, je bent.

Mijn ervaringen met stilte zijn overweldigend en intens. Want wat valt er nog te zeggen op het moment dat je een vriend in de ogen kijkt, niet wetend of je elkaar na dit bezoekuur ooit nog in levende lijve weer zult zien en vasthouden, omdat je die ochtend officieel levensbedreigend ziek bent verklaard door de artsen? Woorden vallen weg en het wordt letterlijk doodstil. Een knetterharde, intense, alleszeggende stilte.

In mijn huidige drukke, voortrazende bestaan is het niet zo vaak stil. Nog maar zelden word ik wakker, zoals ik toen in het ziekenhuis wakker kon worden: Stilte. Ogen open. Licht dat langs de rand van de saai gestreepte gordijnen naar binnen schijnt en me de ziekenhuisomgeving doet ontwaren. En dan die ene kernachtige ontdekking: ik leef! Twee woorden vol verbazing. Ik en Leef. Wauw!

Ook al was het heel vaak ook niet leuk en vloekend zwaar om mezelf ’terug’ te vechten, aan die momenten van pure stilte bewaar ik een waardevolle herinnering. Ik voel me er rijk mee en ben o zo dankbaar voor de wijze lessen van overgave en hartopenende inzichten die het mij gegeven heeft.

Dezelfde stilte ervaar ik bij tijd en wijle ook in stilte-retraites. Als ik me terugtrek uit de ratrace, uit check van het doorgedraaide altijd maar meer-meer-en-meer-moeten-maatschappij en me voor een dag of 10 overgeef aan een ritme van mediteren, eten, yoga, mediteren, eten, rusten, mediteren, yoga, eten, lezing, mediteren, slapen, mediteren, eten, yoga, mediteren, eten, rusten, etcetera…

Yoga en meditatie geven mij tools om terug te keren naar die kern van stilte in mij zelf. Een ervaring van een stukje hemel op aarde en een ‘plek’ waar de dood en het leven niet langer twee zijn, maar één. In de stilte word ik herinnerd aan het feit dat er maar 1 moment is wat echt bestaat: het NU. Iedere stap die ik zet, is een stap in het eindeloze NU. En in het NU verdwijnen alle gedachten, alle angsten, alle problemen naar de achtergrond en wordt het stil… Stil in mij. – Monique

Yoga met lef's photo.

 

 

In augustus mag ik weer… 10 dagen stilte bij en met mijn leraar Sahajananda. In Roemenië deze keer.